Η ανατροφή από γονείς αδιάφορους προς τα συναισθήματα των παιδιών, επηρεάζει αρνητικά την ψυχική ανάπτυξη, αφήνοντας μόνιμα τραύματα. Μπορεί τα τραύματα που δημιουργήθηκαν από την αδιαφορία των γονιών να μην είναι αμέσως φανερά, όμως σίγουρα επηρεάζουν τον χαρακτήρα μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Άνθρωποι που έχουν εισπράξει αδιαφορία από τους γονείς τους κατά την παιδική ηλικία, έρχονται αντιμέτωποι με συγκεκριμένου τύπου εμπόδια τα οποία είναι δύσκολο να περιγράψουν ή να συνειδητοποιήσουν και οι ίδιοι.
Οι άνθρωποι που μεγάλωσαν με αδιάφορους γονείς, συχνά παλεύουν με 8 συναισθηματικά τραύματα
-
Προβλήματα με την αυτοεκτίμηση
-
Δυσκολία στη διαμόρφωση στενών σχέσεων
-
Τάσεις τελειομανίας
-
Προβλήματα εμπιστοσύνης
-
Ανάγκη για επιβεβαίωση
-
Φόβος εγκατάλειψης
-
Δυσκολία στην έκφραση των συναισθημάτων
-
Διαστρεβλωμένη αντίληψη του εαυτού
Προβλήματα με την αυτοεκτίμηση
Παρατηρείται ότι, τα άτομα που μεγαλώνουν σε περιβάλλον αδιαφορίας για τα συναισθήματά τους, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Οι γονείς είναι ο πρώτος «καθρέφτης» του παιδιού, στο πρόσωπο των οποίων βλέπει την αξία του. Όταν ο «καθρέφτης» είναι θολός ή, χειρότερα, ανύπαρκτος, το άτομο δεν καταφέρνει να δει την αξία του ούτε και σε πιο ώριμη ηλικία.
Μεγαλώνοντας, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν διαρκώς ότι είναι ασήμαντοι, ανεπιθύμητοι. Η πεποίθηση αυτή επηρεάζει τη σχέση τους με τον εαυτό τους και με τους άλλους ανθρώπους.
Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με αδιάφορους γονείς, εξακολουθούν να μην πιστεύουν στην αξία τους ακόμη και στην ενήλικη ζωή. Αμφιβάλλουν διαρκώς και είναι ιδιαίτερα σκληροί με τον εαυτό τους.
Η αναγνώριση του συγκεκριμένου μοτίβου είναι πολύ σημαντική για την επούλωση των παιδικών τραυμάτων που έχει προκαλέσει η αδιαφορία.
Δυσκολία στη διαμόρφωση στενών σχέσεων
Ο τρόπος με τον οποίον μας αντιμετώπιζαν οι γονείς μας, στα διαμορφωτικά χρόνια της ζωής, καθορίζει και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούμε τις σχέσεις μας.
Η ανατροφή από γονείς που είναι αδιάφοροι, οδηγεί τα παιδιά σε αναζήτηση σχέσεων όπου δεν τα εκτιμούν και πρέπει να καταβάλλουν υπέρμετρη προσπάθεια για να τα αποδεχτούν.
Ως αποτέλεσμα, διαμορφώνουν κυρίως μη υγιείς δεσμούς, χωρίς ισορροπία. Καταλήγουν να είναι εκείνοι που προσπαθούν και προσφέρουν πάντα τα περισσότερα, συχνά χωρίς ή με ελάχιστη ανταπόκριση.
Πολλοί άνθρωποι με τέτοιου είδους εμπειρίες, καταλήγουν να δημιουργούν φιλικές ή συντροφικές σχέσεις που αναπαράγουν τις δυναμικές των σχέσεων με τους γονείς τους.
Δεν είναι εύκολο να σπάσει κανείς αυτόν τον φαύλο κύκλο, είναι όμως αναγκαίο για την απελευθέρωση από ένα μοτίβο που οδηγεί σε αδιέξοδο.
Τάσεις τελειομανίας
Αν ένα παιδί μεγαλώσει σε περιβάλλον χωρίς υποστήριξη και ενδιαφέρον, μπορεί ν’ αποκτήσει τάσεις τελειομανίας.
Πέρα από το προφανές, η τελειομανία των ανθρώπων που μεγάλωσαν από αδιάφορους γονείς, είναι μία συναισθηματική στρατηγική επιβίωσης, ένας τρόπος δηλαδή να κερδίζουν την επιβεβαίωση και την αγάπη που τους λείπει από τα πρώιμα, διαμορφωτικά του χαρακτήρα τους χρόνια.
Η σχέση ανάμεσα στην κριτική των γονέων και στην τελειομανία επισημαίνεται και σε μία έρευνα, η οποία έχει δημοσιευτεί στο Journal of Family Psychology.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι, τα παιδιά που έχουν δεχτεί έντονη και συχνή κριτική από τους γονείς, είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν τάσεις τελειομανίας.
Μπορεί το κυνήγι της τελειότητας να τους έχει οδηγήσει σε σημαντικά επιτεύγματα αλλά, την ίδια στιγμή τους γεμίζει με στρες, δυσαρέσκεια και τους οδηγεί σε εξουθένωση.
Η τελειομανία είναι ένα δίκοπο μαχαίρι για τους ανθρώπους που μεγάλωσαν σε συναισθηματικά αδιάφορο περιβάλλον.
Προβλήματα εμπιστοσύνης
Κάθε υγιής σχέση, βασίζεται στην εμπιστοσύνη. Ωστόσο, άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον αδιαφορίας, δεν έχουν μάθει να εμπιστεύονται. Αντίθετα, η εμπιστοσύνη τους είναι φειδωλή και εύθραυστη.
Αν οι πρώτοι φροντιστές του ανθρώπου, οι «σημαντικοί άλλοι» της ζωής του, ήταν αδιάφοροι, είναι πολύ λογικό το άτομο να μεγαλώσει με άμυνες ώστε να προστατεύσει τον εαυτό του από ενδεχόμενη απογοήτευση.
Η καχυποψία δηλητηριάζει τις σχέσεις της ενήλικης ζωής, ορθώνοντας εμπόδια στη συναισθηματική εγγύτητα και την επικοινωνία.
Μπορεί να μην είναι εύκολο να υπερβεί ένας άνθρωπος τη δυσπιστία του, όμως είναι αναγκαίο, ώστε να απελευθερωθεί από τον πόνο του ψυχικού τραύματος που προκάλεσε η αδιαφορία και απαραίτητη για τη δημιουργία υγιών σχέσεων.
Ανάγκη για επιβεβαίωση
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να μας αποδέχονται και να μας εκτιμούν. Πρόκειται για μια έμφυτη ανθρώπινη ανάγκη. Θέλουμε να είμαστε βέβαιοι ότι μας εκτιμούν και μας αποδέχονται.
Άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει από αδιάφορους γονείς, δεν έχουν ικανοποιήσει αυτή τη βασική ανάγκη που ξεκινά από την παιδική ηλικία.
Συνεχίζει να παραμένει ανεκπλήρωτη και στην ενήλικη ζωή, με αποτέλεσμα το άτομο να προσπαθεί να καλύψει το κενό, επιζητώντας την έγκριση και την επιβεβαίωση των άλλων.
Η διαρκής ανάγκη επιβεβαίωσης, είναι εξουθενωτική, τόσο για το άτομο που την εκφράζει, όσο και για τους γύρω του. Στην πραγματικότητα, το άτομο έχει ανάγκη από αυτό-αποδοχή.
Η αναγνώριση αυτής της ανάγκης για αποδοχή αποτελεί ένα πολύ σημαντικό πρώτο βήμα προς την αποδοχή του εαυτού. Έχει σημασία να καταλάβετε ότι, η αξία σας δεν εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων για εσάς, αλλά από τη δική σας.
Φόβος εγκατάλειψης
Οι άνθρωποι που μεγάλωσαν από γονείς που αδιαφορούσαν για τα αισθήματά τους, μπορεί να τρέμουν στην ιδέα ότι θα μείνουν μόνοι τους, ακόμη και στην ενήλικη ζωή τους.
Πρόκειται για έναν καλά ριζωμένο φόβο που ανάγεται στην παιδική τους ηλικία. Αν μεγαλώνοντας, δεν ένιωσαν αγάπη και ασφάλεια, αν οι γονείς ήταν συναισθηματικά απόντες, τα παιδιά καταλήγουν να στοιχειώνονται από τον φόβο της εγκατάλειψης ακόμη και σε ώριμη ηλικία.
Ο φόβος της εγκατάλειψης παρατηρείται σε μεγάλη συχνότητα σε ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον όπου τα συναισθήματά τους δεν είχαν αξία.
Ο φόβος αυτός, εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Μπορεί να έχουν έντονες τάσεις προσκόλλησης στις σχέσεις τους, ή αντίθετα να διώχνουν τους ανθρώπους, πριν προλάβουν να τους εγκαταλείψουν, συχνά προτιμώντας την μοναξιά από το ρίσκο να τους αφήσουν.
Δεν είναι εύκολο να επουλώσεις αυτή την πληγή, αλλά είναι μία προσπάθεια που αξίζει τον κόπο.
Δυσκολία στην έκφραση των συναισθημάτων
Τα συναισθήματα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Χάρη σ’ αυτά, μπορούμε και διαμορφώνουμε σχέσεις, καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, διαχειριζόμαστε τον κόσμο.
Οι αδιάφοροι γονείς όμως, μπορεί να παρεμποδίζουν τη συναισθηματική έκφραση των παιδιών τους. Σε περιβάλλοντα αδιαφορίας, τα παιδιά καταλήγουν να καταστέλλουν τα συναισθήματά τους, ως μία μορφή μηχανισμού προστασίας.
Υπό τον φόβο της απόρριψης ή της ταπείνωσης, τα παιδιά που μεγαλώνουν με αδιάφορους γονείς, καταπνίγουν τα συναισθήματά τους.
Το μοτίβο αυτό εξακολουθεί να επαναλαμβάνεται και στην ενήλικη ζωή. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι εξακολουθούν να δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, ακόμη και να τ’ αναγνωρίσουν.
Η συναισθηματική απώθηση, διαταράσσει τις σχέσεις και δημιουργεί εσωτερική σύγχυση.
Η αναγνώριση αυτού του προβλήματος, είναι το πρώτο βήμα για τη συναισθηματική ίαση. Πρέπει να μάθετε ν’ αναγνωρίζετε, να εκφράζετε και ν’ αποδέχεστε τα συναισθήματά σας.
Διαστρεβλωμένη αντίληψη του εαυτού
Παιδιά που μεγαλώνουν από αδιάφορους γονείς, αποκτούν στρεβλή αντίληψη για τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να μην βλέπουν αντικειμενικά την αληθινή τους αξία, τις δυνάμεις τους, τις ικανότητές τους.
Μπορεί να έχουν μια λάθος εικόνα για τον εαυτό τους, η οποία έχει φιλτραριστεί από την απαξίωση που εισέπρατταν από τους γονείς τους.
Η διαστρεβλωμένη εικόνα για τον εαυτό σας, μπορεί να σας εμποδίσει να κάνετε όσα είστε ικανοί και να αξιοποιήσετε τις δυνατότητές σας για να βελτιώσετε τη ζωή σας. Οφείλετε να κατανοήσετε ότι η αξία σας δεν μειώνεται, ούτε εξαρτάται από το πως σας φέρονται οι άλλοι.
Για τη θεραπεία από το ψυχικό αυτό τραύμα, χρειάζεται αυτογνωσία, αποδοχή, αγάπη για τον εαυτό.
Πρέπει να μάθετε να αμφισβητείτε τις αρνητικές αντιλήψεις που έχετε για τον εαυτό σας και να τον αποδεχτείτε. Μπορεί να μην μοιάζει εύκολο το εγχείρημα, αλλά αξίζει να το προσπαθήσετε.
Tip: Η υπέρβαση είναι δυνατή
Το ταξίδι του καθενός στη ζωή είναι μοναδικό και διαμορφώνεται από ένα σύνολο προσωπικών εμπειριών και επιρροών. Όσοι είχαν την ατυχία να μεγαλώσουν με αδιάφορους γονείς, κουβαλούν βαθιά συναισθηματικά τραύματα, τα οποία εξακολουθούν να επηρεάζουν σημαντικές πτυχές της ενήλικης ζωής τους.
Παραμένει ωστόσο σημαντικό να θυμάστε ότι οι πληγές του παρελθόντος, δεν σας καθορίζουν. Μπορεί να είναι ένα κομμάτι της προσωπικής σας ιστορίας αλλά δεν είναι το σύνολο της προσωπικότητάς σας.
Άλλωστε, όπως έχει πει ο γνωστός ψυχολόγος, Carl Rogers, «Η όμορφη ζωή είναι μία συνεχής διαδικασία, όχι μία μόνιμη κατάσταση. Είναι μία κατεύθυνση και όχι ο προορισμός». Η υπέρβαση του πόνου μπορεί ν’ αποδειχθεί μία μακρά και δύσκολη διεργασία, όμως είναι δυνατή.
Το πρώτο βήμα προς την υπέρβαση του πόνου που προκαλούν τα συναισθηματικά σας τραύματα, είναι η αναγνώρισή του και η συνειδητοποίηση της επίδρασής τους στη ζωή σας.
Από το σημείο αυτό, θα μπορέσετε να αναπτύξετε πιο υγιείς μηχανισμούς διαχείρισης του τραύματος, οδεύοντας προς την αποδοχή και την αγάπη προς τον εαυτό σας.
Να μην ξεχνάτε ότι ο πόνος που έχετε υποφέρει, δεν είναι ικανός να σας περιορίσει: έχετε τη δύναμη και την ικανότητα να τον ξεπεράσετε.
/www.enikos.gr
